Αγαπητοί μας αναγνώστες ,
Καλώς μας βρήκε η νέα χρονιά,
γερούς, αισιόδοξους και μακάρι με καθαρό μυαλό και ακόμα πιο ξεκάθαρα λόγια και
πράξεις. Στο δημοτικό σκηνικό, το 2015 μας άφησε με μία
γεύση από τα ίδια. Η απόσυρση δύο θεμάτων της ημερήσιας διάταξης από το δήμαρχο
κατά την τελευταία του έτους συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, μετατράπηκε
σε ένα ακόμη σόου που πυροδοτήθηκε, κατά την ίδια συνεδρίαση, από τα λεγόμενα
τού αρμόδιου εισηγητή. Η συνέχεια εμπεριείχε μια παραλίγο live παραίτηση-ανεξαρτητοποίηση
δημοτικής συμβούλου εν μέσω αχαρακτήριστων αντιδράσεων που επισφραγίστηκε με
επιστολή και απαντήθηκε με επιστολή,
ταράζοντας για μια ακόμη φορά τα νερά στα ενδότερα της δημοτικής αρχής.
Ωστόσο, από αυτό το θέαμα προέκυψαν
δύο θετικά πράγματα για το Ζαμάνη. Το ένα είναι ότι για πρώτη φορά απάντησε και
μάλιστα με λόγο καυστικό και ειλικρινέστατο. Πράγμα που δείχνει ότι πλέον
αδιαφορεί για τα καπρίτσια του καθενός και το πόσο θα του στοιχίσουν και
δείχνει πεντακάθαρα τη θύρα εξόδου για όποιον υπερβαίνει τα όρια. Μάλιστα απ’ ό,τι
αναφέρεται στο τέλος της απάντησης, δε διατυπώθηκαν διαφωνίες από τη δημοτική
ομάδα ως προς το περιεχόμενό της κι αν κάποιοι ήδη αρχίζουν να παίρνουν θέση επί του αντιθέτου καλό θα ήταν να
διαφωτίσουν κι εμάς τους απλούς δημότες και να μας πουν ποιο σημείο του
περιεχομένου της απάντησης του Ζαμάνη δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Το δεύτερο θετικό είναι ότι ξεκάθαρα
πια, αποκρυσταλλώνεται το προφίλ εκείνων των στελεχών του δημάρχου που πλέον
αδιαφορώντας για τα προσχήματα λυσσομανάνε για το εγώ τους και υποσκάπτουν το
έργο του. Αυτοί οι «συνεργάτες», έρμαια των παθών τους, θα επιδίδονται κατ’ εξακολούθηση στο
αγαπημένο τους σπορ δηλαδή στο να βάζουν τρικλοποδιά στο δήμαρχο επικαλούμενοι το
επιχείρημα-καραμέλα ότι ο δήμαρχος ήταν ενήμερος και επομένως φταίει, μετερχόμενοι
έτσι παιδαριωδών συμπεριφορών δευτέρας δημοτικού. Θα δηλώνουν υπέρμαχοι των
συλλογικών διαδικασιών, στην πράξη όμως θα τις γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια, όχι
εξαιτίας της υπεροψίας που ούτως ή άλλως τους χαρακτηρίζει, αλλά επειδή αυτές οι διαδικασίες
τους φέρνουν προ των ευθυνών τους, ενώπιον των πολλών, κι αυτό το αποφεύγουν
όπως ο διάολος το λιβάνι. Ο εκρηκτικός, μάλιστα, συνδυασμός της υπεροψίας και της
ευθυνοφοβίας τους είναι και ο λόγος που
ποτέ δε θα τολμήσουν να διεκδικήσουν τα πρωτεία με ευθύ τρόπο παρά μόνο με ίντριγκες
και ύπουλα μέσα, διότι φοβούνται την κατά μέτωπο αναμέτρηση που θα μπορούσε να
τους οδηγήσει στην ήττα ή την απόρριψη. Επισήμως θα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την τιμιότητα των προθέσεων
των πράξεών τους αλλά στο παρασκήνιο – διότι αυτό είναι το κατεξοχήν πεδίο
δράσης τους – θα πράττουν τα ακριβώς αντίθετα. Θα αξιοποιούν πρόθυμους δίαυλους επικοινωνίας που θα φιλοξενούν
μερικές αράδες τους τάχα για να δείξουν το έργο της δημοτικής αρχής, στην πραγματικότητα όμως για να ευλογήσουν τα
γένια τους ή για να καλοπιάσουν συνεργάτες που πριν είχαν καπελώσει ως
συνηθίζουν. Και όπου πια, ελλείψει άλλων επιχειρημάτων θ’ αδυνατούν να
δικαιολογήσουν τις πρακτικές τους, θα επικαλούνται το δικαίωμα του καθενός στο συναίσθημα (!!!) και θα υποκρίνονται ότι
είναι έρμαια της παρόρμησής τους για να κάνουν ό,τι κάνουν, λες και δεν ξέρουν
ότι συναίσθημα και άσκηση εξουσίας είναι δύο μη συμβατοί μεταξύ τους όροι. Με
απλά λόγια ασκούνε εξουσία χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα ή αλλιώς είμαστε για
κλάματα.
Ο Θεός ή ο Δήμαρχος να βάλουν το
χέρι τους!
