Παραμύθι για μεγάλους...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας νεαρός βασιλιάς, αγαθός και καλόψυχος, που ήθελε οι υπήκοοί του να ζούνε ικανοποιημένοι και χαρούμενοι. Επειδή, όμως, το βασίλειό του ήταν μεγάλο και δεν μπορούσε μόνος του όλο να το κουμαντάρει, όρισε σε κάθε του γωνιά κι από έναν αξιωματικό για να ζει από κοντά τα προβλήματα των ανθρώπων και να δίνει λύσεις. Ο βασιλιάς, κάθε τόσο, θα περνούσε από κάθε γωνιά για να δει αν όλα έγιναν καλώς κι αν η δουλειά των αξιωματικών ήταν αυτή που έπρεπε.

Όμως, κάποιοι αξιωματικοί, όσο περνούσε ο καιρός, άρχισαν να ζηλεύουν το βασιλιά και να κάνουν φθονερές σκέψεις γι’ αυτόν. «Γιατί –σκέφτονταν - αυτός να ζει στο παλάτι, να κυκλοφορεί με τη χρυσή άμαξα, να έχει τόσους υπηρέτες κι ό,τι λέει να γίνεται ενώ εμείς να μην απολαμβάνουμε όλα αυτά!». Έτσι,  άρχισαν να παραμελούν τη δουλειά τους επίτηδες με αποτέλεσμα οι υπήκοοι να διαμαρτύρονται ότι ο βασιλιάς τους δεν ενδιαφερόταν πια γι’ αυτούς. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά όποτε κάποιος τους ζήταγε μια χάρη του την έκαναν μόνο με ανταλλάγματα, ανάλογα με το τι είχε να προσφέρει ο καθένας, για να πλουτίζουν περισσότερο χωρίς να το ξέρει ο βασιλιάς. Άλλες  πάλι φορές εξυπηρετούσαν κάποιον τάχα χαριστικά, στην πραγματικότητα όμως εκβιάζοντας τη συνείδησή του για προσωπικά τους οφέλη. Κι αν κάποιος τους έκανε παράπονα και  δεν είχαν να κερδίσουν τίποτα απ’ αυτόν, του έλεγαν ότι ο βασιλιάς φταίει που δεν είναι ικανός να λύνει τα προβλήματα.

Σαν να μην έφταναν αυτά, άρχισαν να κάνουν παρέα με τους αντιπάλους του βασιλιά. Τρώγαν και πίναν μαζί τους και οι πόρτες τους ήταν πάντα ανοιχτές για αυτούς. Κι όταν είδαν ότι ο βασιλιάς δεν τους ενοχλούσε το έκαναν ξεδιάντροπα, μπροστά στον κόσμο, αυτοί μαζί με τους ραδιούργους με το αγγελικό πρόσωπο που έπαιρναν κι έδιναν πληροφορίες, κουτσομπόλευαν σαν κοινές γυναικούλες κι είχαν βάλει τελάληδες να κακολογούν το βασιλιά και να υπονομεύουν το έργο του. Αλλά ακόμα κι οι γυναίκες τους, συμπεριφέρονταν κι αυτές σα βασίλισσες και τα μυαλά τους είχαν πάρει αέρα και τριγύρναγαν δεξιά κι αριστερά σαν παγόνια, έχοντας συντροφιά τις φιλενάδες τους σα να ήταν οι κυρίες επί των τιμών κι ήθελαν να έχουν λόγο παντού κι έχωναν παντού τη μύτη τους.

Αυτή η κατάντια είχε επηρεάσει τη ζωή και τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Όσοι παρέμεναν τίμιοι και μοχθούσαν καθημερινά δεν άντεχαν άλλο την αδικία και την άνιση μεταχείριση κι όπως ήταν επόμενο το σούσουρο έφτασε και στ’ αυτιά του βασιλιά. Ο καλός βασιλιάς δεν πίστευε το θράσος και την αχαριστία των αξιωματικών του που τούς είχε εμπιστευτεί για το καλό του βασιλείου του! Για μερόνυχτα σκεφτόταν και ξανασκεφτόταν τι θα έπρεπε να κάνει. Εξάλλου, σε λίγες μέρες έφταναν τα Χριστούγεννα και το μεγάλο δέντρο μπροστά από το παλάτι θα γέμιζε από στολίδια και δώρα…………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Αγαπητοί μας αναγνώστες,

 Μέρες που έρχονται, σκεφτήκαμε να σας κάνουμε να νιώσετε για λίγο παιδάκια και σας καλούμε να διαμορφώσετε εσείς, αφήνοντας ελεύθερη τη φαντασία σας, το τέλος του χριστουγεννιάτικου παραμυθιού. Εμπρός ,λοιπόν, στείλτε μας τη δική σας εκδοχή για το τι θα έπρεπε να πράξει ο βασιλιάς.

Καλές γιορτές σε όλους!!!

Δεν είναι ο γιαλός στραβός… στραβά αρμενίζουμε

Μέσα σε  λιγότερο από ένα μήνα η φωνή Διονύσου έφερε τα πάνω κάτω στις μέχρι τώρα διαμορφωμένες επικοινωνιακές ισορροπίες  του δήμου μας, αποτελώντας μια ελεύθερη φωνή με ξεκάθαρες προθέσεις που σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως. Όπως ήταν αναμενόμενο κάποιοι ξεβολεύτηκαν και ενοχλήθηκαν από το περιεχόμενο των αναρτήσεών μας,  άλλοι πανικοβλήθηκαν με τα σχόλια των αναγνωστών και προχώρησαν σε εξίσου πανικόβλητες αντιδράσεις και κάποιοι άλλοι, στην αντίπερα όχθη, ανακουφίστηκαν και τα έδωσαν όλα για όλα αφού επιτέλους μπόρεσαν να εκφραστούν ελεύθερα. Μέχρι και κάποιοι χουβαρντάδες εμφανίστηκαν απ’ το πουθενά και προσφέρθηκαν να πληρώσουν όσο - όσο από την τσέπη τους (συνηθισμένοι να παρακάμπτουν τη νομιμότητα) προκειμένου ν’ ανακαλύψουν ποιος διαχειρίζεται τη φωνή Διονύσου! Τέτοια πρεμούρα και τέτοιος πανικός για την έκφραση του αυτονόητου… 

Απ’ όλα αυτά κρατάμε την ουσία γιατί αυτή είναι που μας ενδιαφέρει και σε αυτήν εστιάζουμε. Εξάλλου το έχουμε ξαναγράψει: το πρόβλημα δεν είναι η αντιπολίτευση και τα τσιράκια της αλλά η συμπολίτευση που μερικές φορές μόνο συμπολίτευση δε θυμίζει. Και καλό θα ήταν όποιοι θεωρούν ότι μέσα από αυτό το blog επιχειρείται μια ρήξη στους κόλπους της δημοτικής αρχής, ν’ ανοίξουν τα μάτια τους και να διαπιστώσουν ότι η ρήξη ήδη υποβόσκει κι υποκινείται από τα ίδια τα στελέχη που περιστοιχίζουν το δήμαρχο. Εδώ μέσα, αυτή, απλώς καταγράφεται και αποτυπώνεται και μάλιστα καλοπροαίρετα και με μοναδικό σκοπό το καλό των δημοτών.

Τον Ζαμάνη τον ψηφίσαμε όχι επειδή μας άρεσε το baby face που απεικόνιζε η τεράστια αφίσα του προεκλογικού του κέντρου αλλά επειδή σιχαθήκαμε την πολιτική όπως την ξέραμε και πιστέψαμε στην τιμιότητα των προθέσεων και στο ήθος ενός νέου ανθρώπου που μπορεί μεν να εκλέχτηκε κατά τύχη, αλλά πάντως εκλέχθηκε, όσο κι αν αυτό δυσαρεστεί κάποια στελέχη του, σε σημείο που να του  πριονίζουν την καρέκλα, επιστρατεύοντας μέχρι και τους οικείους τους. Ο Ζαμάνης μέχρι τώρα εξακολουθεί να μη μας έχει δώσει ενδείξεις ότι ρέπει προς τη διαφθορά, το βόλεμα ημέτερων και τη διασπάθιση του δημοτικού χρήματος. Φέρει αναμφίβολα τις ευθύνες του ως προς τον χειρισμό των στελεχών του αλλά όσο οι προθέσεις του παραμένουν αγαθές, το βάρος πάντα θα πέφτει στο επιτελείο του.

Η εντύπωση που δημιουργείται είναι ότι προσπαθεί εναγωνίως να αποτρέψει ιδιοτελείς προθέσεις που προέρχονται από ορισμένα στελέχη του τα οποία συστηματικά τον εκθέτουν εξόφθαλμα ή υπογείως, αφήνοντας εσκεμμένα να φανεί ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός, σαμποτάροντας την κάθε προσπάθειά του να λειτουργήσει ο Δήμος όπως πρέπει, αναγκάζοντάς τον να παίρνει πάνω του αμαρτίες άλλων για να σώσει τα προσχήματα. Κι έτσι το δημοτικό έργο ή δεν προάγεται ή όπου υπάρχει, σκοπίμως αποσιωπείται. Αυτά τα στελέχη και οι πρακτικές τους αντιπροσωπεύουν την πολιτική όπως την ξέραμε, είναι η γνωστή πολιτική της κεντρικής εξουσίας (με τους γνωστούς ίδιους που προτάσσουν κυρίως το προσωπικό τους συμφέρον, την αυτοπροβολή τους, την πολιτική τους επιβίωση, τις πελατειακές σχέσεις, τη φίμωση κάθε παρεκκλίνουσας άποψης και άλλα πολλά και γνώριμα) που με θυμό βλέπουμε να εφαρμόζεται από ορισμένους και στο μικρόκοσμο του Δήμου μας και μάς δείχνει ότι αν συνεχίσουμε ν’ αρμενίζουμε έτσι, με μαθηματική ακρίβεια θα βουλιάξουμε αύτανδροι. Κι αν αυτό δεν προβληματίζει τους γνωστούς ίδιους που κουβαλούν την καρεκλίτσα τους ακόμα και στο κρεβάτι τους, προβληματίζει εμάς τους δημότες που τους ψηφίσαμε και που ακόμα ελπίζουμε ότι θα σοβαρευτούν και θα αντιληφθούν εγκαίρως ότι πρέπει καταρχήν να δουλέψουν και έπειτα να δουλέψουν σαν ομάδα με επικεφαλής το δήμαρχο, παραμερίζοντας ιδιοτελή κίνητρα και προσωπικές φιλοδοξίες. Και, κυρίως, ας μη νομίζουν ότι οι δημότες τρώνε κουτόχορτο…

Πράξε το αυτονόητο ... Μπορείς...

Για άλλη μια φορά το Δημοτικό Συμβούλιο δεν πραγματοποιήθηκε λόγω έλλειψης απαρτίας και αυτό αναδεικνύει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τα προβλήματα για τα οποία έγινε λόγος στην προηγούμενη ανάρτηση. Προβλήματα που σίγουρα δεν αφορούν τη μειοψηφία και το παιδαριώδες κρυφτούλι της "μπαίνω, δεν μπαίνω στην αίθουσα" , ούτε τους παρατρεχάμενούς της που δε χάνουν συνεδρίαση για συνεδρίαση με το πρόσχημα της ενημέρωσης ενώ στην πραγματικότητα  ψάχνουν για ευτελές υλικό που θα τους χρησιμεύσει στην επόμενη ανάρτηση λάσπης.

Αφορούν πρωτίστως τη Δημοτική Αρχή και τους συμβούλους της οι οποίοι είναι αμφίβολο κατά πόσο έχουν αντιληφθεί τις σοβαρές ευθύνες που απορρέουν από την ιδιότητά τους και το πώς αυτές επηρεάζουν το έργο της Δημοτικής Αρχής και τη γενικότερη λειτουργία του Δήμου.

Η αλήθεια είναι ότι τα" υγιή"  κίνητρα για να ασχοληθεί σήμερα κάποιος με τα κοινά είναι ανύπαρκτα κι αυτό φάνηκε από την κοινή προεκλογική  πρακτική όλων των παρατάξεων  που προσκαλούσαν  αγωνιωδώς όποιον έβλεπαν μπροστά τους  να ενταχθεί στο ψηφοδέλτιό τους. Αν εξαιρέσουμε τους πολιτικούς "καριέρας" με το κοπάδι τους,  που κάθε φορά επιδίδονται με επαγγελματική συνέπεια  στο γνωστό αλισβερίσι "τι μου δίνεις - τι σου δίνω", οι υπόλοιποι που είπαν το ναι δεν είναι βέβαιο ότι το εννοούσαν ή ότι τουλάχιστον είχαν  συναίσθηση της ευθύνης που αναλάμβαναν. Εξάλλου  οι δημοτικοί σύμβουλοι δεν αποζημιώνονται όπως κάποια χρόνια πριν για να παρίστανται στις συνεδριάσεις κι έτσι στο δίλημμα συνεδρίαση  ή οτιδήποτε άλλο, το σκορ διαμορφώνεται σταθερά στο 0-1.

Από την άλλη, είναι απόλυτα κατανοητό και σεβαστό  ότι ένας δημοτικός σύμβουλος που εργάζεται τις ώρες που διεξάγονται οι συνεδριάσεις ή που οι απαιτήσεις της προσωπικής του ζωής αυξήθηκαν για κάποιους λόγους,  δε θα αφήσει το γάμο  να πάει για πουρνάρια. Μέχρι εδώ όλα καλά . Αλλά όπως γι' αυτόν προτεραιότητα έχει η δουλειά του, η οικογένειά του κλπ  έτσι και για τη Δημοτική αρχή προτεραιότητα έχει η δουλειά της. Και οι συνέπειες της δουλειάς της αφορούν μια διευρυμένη γεωγραφικά περιοχή και κάποιες δεκάδες  χιλιάδες συνδημοτών μας που σίγουρα δεν ψήφισαν κάποιον για να είναι συστηματικά απών από τα δημοτικά δρώμενα.

Το ελαφρυντικό της πρότερης άγνοιας των ευθυνών των δημοτικών συμβούλων τώρα πια δεν έχει καμία ισχύ, γιατί πολύ απλά τώρα γνωρίζουν και πρέπει να αποφασίσουν, έστω και καθυστερημένα,  αν θ' αναλάβουν τις ευθύνες τους ή όχι. Πρέπει να αποφασίσουν αν θα υποχρεώσουν  έναν ολόκληρο Δήμο σε βηματισμό χελώνας  ή αν θα του δώσουν τη δυνατότητα να τραβήξει μπροστά. Και γι' αυτό κρίνονται και θα κριθούν απ' όλους εμάς που τους ψηφίσαμε και που μπορούμε μεν να συγχωρήσουμε την ανθρώπινη αδυναμία τους ν' ανταπεξέλθουν αλλά όχι την ακατανόητη επιμονή τους να καταλαμβάνουν μια θέση ευθύνης  γνωρίζοντας ότι δεν μπορούν ν' ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της και ζημιώνοντας το έργο της Δημοτικής Αρχής..

Η αυτονόητη λύση είναι μία: παραιτηθείτε κι αφήστε σε κάποιον άλλον που δε θα έχει πρακτικά κωλύματα να ασχοληθεί και να προσφέρει. Δεν είναι ντροπή, δεν είναι ένδειξη ανεπάρκειας , δεν αποδεικνύει ευθυνοφοβία, αντιθέτως, είναι η μέγιστη ηθικά πράξη  που μπορεί να κάνει κάποιος που τιμήθηκε με την ψήφο των συμπολιτών του για να φέρει εις πέρας ένα έργο και με μοναδικό γνώμονα αυτό το τελευταίο, παραδίδει τη σκυτάλη στον επόμενο.

Καιρός για ξεσκαρτάρισμα…

Δημοτικά πράγματα στο δήμο Διονύσου. Ο Ζαμάνης δήμαρχος ,μετά την ανέλπιστη νίκη του, αναγκάζεται να συμπράξει με κάθε καρυδιάς καρύδι που τον στήριξε προεκλογικά. Οι περισσότεροι απ' αυτούς κουβαλούσαν και τη δική τους πονεμένη ιστορία: δυσαρεστημένοι από τους προηγούμενους γιατί δεν τους "αξιοποίησαν" όπως τους είχαν τάξει, κακοποιημένοι από τους προηγούμενους που 'θελαν να πάρουν το αίμα τους πίσω, πονηροί που μέχρι το παρά πέντε το έπαιζαν σε διπλό ταμπλό, επίδοξοι καρεκλοκένταυροι, εξουσιομανείς , φερέλπιδες νέοι, άτομα που για χρόνια πολιτεύονταν ανεπιτυχώς και τελικά τους έκατσε η μπίλια, πολέμιοι των προηγούμενων που νόμιζαν ότι πλέον ο δήμος τους ανήκε, άγνωστα πρόσωπα που κατέβηκαν για πλάκα ή για να κλείσει το ψηφοδέλτιο κι άλλα που μια ζωή ήταν και θα παραμείνουν μαϊντανοί. Ανάμεσά τους αναμφίβολα και κάποιοι απηυδισμένοι που το πράγμα το πήραν στα σοβαρά αλλά δε παύουν να μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.  Στην αρχή η μέθη της επιτυχίας δεν προμήνυε τις δυσκολίες της συνύπαρξης μιας τέτοιας ετερόκλητης ομάδας. Εξάλλου, από μόνος του ένας καλλικρατικός δήμος, έτσι όπως σχεδιάστηκε για να επιφέρει οικονομία κλίμακας, είναι βέβαιο ότι βάζει στο ίδιο τσουβάλι ,σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι πριν, τους ικανούς με τους ανίκανους, τους εργατικούς με τους τεμπέληδες, τους αδιάφθορους με τους διεφθαρμένους και πάει λέγοντας. Ο Δήμαρχος θα έπρεπε ,όσο είναι δυνατό, να διατηρεί τον επιτελικό του ρόλο και ταυτόχρονα να εξισορροπεί τις συγκρουσιακές τάσεις των στελεχών του. Αλλά ο Ζαμάνης είναι αλλεργικός στις ενδοσυγκρούσεις. Είναι χαμηλών τόνων και δε βάζει τις φωνές ακόμα κι αν του πατάς για ώρα τον κάλο. Είναι επίσης αναμφίβολα ένας καλοπροαίρετος και τίμιος άνθρωπος. Είναι το καλό παιδί που έδειχναν οι προεκλογικές του αφίσες και η εξουσία δεν φαίνεται να επηρέασε την έμφυτη ταπεινότητά του.  Δεν είναι επιρρεπής στη μάσα και δεν ενδιαφέρεται να προβάλλεται ή να τα σκάει για να τον προβάλλουν. Όλα αυτά είναι πολύ καλά χαρακτηριστικά  αλλά φτάνουν για να διοικήσεις έναν δήμο όταν η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών σου συνεχίζει το βιολί του παρελθόντος αποβλέποντας προκλητικά σε προσωπικά οφέλη? Θα έπρεπε.
Εξάλλου οι δημότες που δεν ασχολούνται με τα δημοτικά δρώμενα και που μάλλον αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία, ποσώς ενδιαφέρονται για συντροφικά μαχαιρώματα ή για δυσλειτουργίες του δημοτικού μηχανισμού που οφείλονται σε ασυνεννοησία μεταξύ των στελεχών. Σχεδόν αδιαφορούν ακόμα και για τις περιπτώσεις εκείνες που δημιουργούν υποψίες για κακοδιαχείριση δημόσιου χρήματος. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να μην έχουν λακκούβες οι δρόμοι, να μαζεύονται τα κλαδιά και τα σκουπίδια, να μην πληρώνουν ένα σκασμό δημοτικά τέλη. Δεν έχουν ιδέα τι είναι ή τι ήταν ο Θέσπις (εκτός κι αν ανήκουν στους ελάχιστους ως προς το πληθυσμιακό κριτήριο ωφελούμενούς του), αν στα ΚΑΠΗ σφάζονται ή όχι οι φατρίες των γερόντων για το πού θα είναι η επόμενη εκδρομή ή αν οι σχολικές επιτροπές κάηκαν ένα ωραίο ξημέρωμα της Μεγαλοβδομάδας. Αυτά είναι για τους λίγους ή καλύτερα για τους ίδιους και τους ίδιους που χωρίς την πολιτική δε ζουν και που χωρίς να εμπλακούν σ’ αυτή έστω κι απ’ την πίσω πόρτα δεν αντέχουν. Είναι οι ίδιοι που χρόνια τώρα αποτελούσαν το ντόπιο πολιτικό κατεστημένο και δε μπορούν να χωνέψουν ότι πλέον αυτό δεν υπάρχει. Είναι οι ίδιοι που για χρόνια όλα τα σφάζαν κι όλα τα μαχαιρώναν με τον καλύτερο κατά τη γνώμη τους τρόπο, και τώρα που τέθηκαν εκτός δράσης νιώθουν να χάνουν τη γη κάτω απ’ τα πόδια τους και κάνουν τα πάντα για να δείξουν πόσο ανάξιοι είναι οι άλλοι και πόσο ικανοί υπήρξαν εκείνοι. Εμμονικοί με τη χαμένη εξουσία και με μόνο τους όπλο το ξεκατίνιασμα συνήθως μέσω αναρτήσεων, κουνάνε το δάχτυλο για να φοβηθεί ο νοικοκύρης (οι ίδιοι τι να φοβούνται άραγε...), πιστεύοντας ότι το χαμηλό προφίλ του Ζαμάνη δε θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο (κούνια που τους κούναγε).
Και το χειρότερο, αυτοί οι ίδιοι συχνά πυκνά βρίσκουν ανοιχτές τις αγκάλες στελεχών της Δημοτικής Αρχής για να πνίξουν τον πόνο τους κι όχι μόνο! Τέτοιο θράσος και τέτοια κατάντια και για τους μεν και για τους δε!  Κύριοι της Δημοτικής αρχής στρωθείτε στη δουλειά κι αφήστε τις δημόσιες σχέσεις και τα κους κους με τον κάθε εμμονικό. Οι προηγούμενοι έδειξαν τι μπορούσαν να κάνουν και οι δημότες με την ψήφο τους, έδειξαν αν αυτό τους άρεσε ή όχι. Φροντίστε να παράγετε έργο κι όχι φούμαρα κι αέρα κοπανιστό. Ενταχτείτε στο πνεύμα της ομάδας και  μην εκθέτετε τους συνεργάτες σας. Αφήστε τις προσωπικές αντιπαραθέσεις και σταματήστε να καταστρώνετε σχέδια για την πολιτική σας επιβίωση την επόμενη πενταετία. Είναι πολυφορεμένο, βαρετό και μας υπενθυμίζει τους λόγους για τους οποίους ως λαός έχουμε φτάσει σ' αυτά τα χάλια.
Εξάλλου γι' αυτό σας εκλέξαμε με την απίστευτη ανατροπή της δεύτερης Κυριακής. Από τους άλλους μπουχτίσαμε, γι' αυτό σας ψηφίσαμε. Αν αδυνατείτε να συμβαδίσετε με το σύνολο και μ' ένα δήμαρχο που θυμίζει αυτό που είμαστε όλοι μας, δηλαδή άνθρωπο της διπλανής πόρτας, απλώς αδειάστε τη θεσούλα σας με τρόπο απλό, αξιοπρεπή, ταπεινό και αθόρυβο και κάντε χώρο στον επόμενο. Άντε, γιατί έφτασε πια ο καιρός για ξεσκαρτάρισμα...