Χαιρετούμε τους αγαπητούς
μας αναγνώστες.
Ο Δήμος μας μπαίνει σε
προεκλογική περίοδο με το Ζαμάνη να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού αφού
φαίνεται να απουσιάζουν σοβαρές εναλλακτικές ή αξιόλογες προτάσεις από άλλους.
Η δημοτική αρχή συνεχίζει να παράγει σημαντικό έργο με πρόσφατο παράδειγμα τη
στέγαση του λυκείου Δροσιάς σε νέο κτίριο
που έδωσε ανάσα σε μαθητές και δασκάλους οι οποίοι στοιβάζονταν ο ένας
πάνω στον άλλο. Η αναγνώριση του έργου της αποδείχτηκε περίτρανα στην κοπή της
πίτας των «Ανοιχτών Οριζόντων» όταν πλήθος κόσμου συνέρευσε για να ευχηθεί και
να συγχαρεί τον δήμαρχο. Με αυτόν τον τρόπο ο Ζαμάνης αποδεικνύει ότι τελικά η
ομάδα του αποδίδει και το γεγονός ότι πορεύεται προς την ολοκλήρωση της
πενταετούς θητείας του έχοντας στην ουσία 21, από μόνο του αποτελεί μια νίκη.
Αυτό, σε μεγάλο βαθμό, οφείλεται
στους χαμηλούς τόνους που επιμένει να κρατάει αλλά και στην αποφυγή με κάθε
τρόπο συγκρούσεων εντός της ομάδας των συνεργατών του. Διότι προστριβές και
διαφωνίες ασφαλώς και υπάρχουν (όπως πάντα συμβαίνει με τις δημοκρατικές
διαδικασίες) αλλά η αθόρυβη διαχείρισή τους από το δήμαρχο βγάζει προς τα έξω
την καλύτερη εικόνα… Σε αντίθεση με αυτήν της αντιπολίτευσης.
Ωστόσο, αυτή τη φορά δε
θα επανέλθουμε στην απόλυτη ανυπαρξία της ούτε θα αναφερθούμε εκ νέου στην
αποκαρδιωτική εικόνα εκείνων που την αποτελούν. Έχουμε βαρεθεί να ασχολούμαστε
με συνταξιούχους δασκάλους που κωφεύουν προκλητικά μπροστά σε σκάνδαλα
κακοδιαχείρισης που αφορούν στα σχολεία. Κουραστήκαμε να βλέπουμε νέους
πολιτικούς που νομίζουν ότι απογαλακτίστηκαν ενώ στην πραγματικότητα ο τροφός
τους έχει άλλη γνώμη και την κάνει δελτίο τύπου. Σιχαθήκαμε την ταύτιση όλων
των παραπάνω με τον γραφικό τέως δήμαρχο και το αμαρτωλό του παρελθόν, για τον
οποίο πλέον διαφαίνεται ότι ουδεμία τύχη θα έχει.
Με τόσο χαμηλής ποιότητας
αντιπολιτευόμενους, ενδιαφέρουσα θα φάνταζε μια νέα ομάδα που τουλάχιστον να
είναι σε θέση να συνομιλεί στο επίπεδο του πήχη που έχει θέσει η δημοτική αρχή.
Όμως η πολυδιαφημισμένη αυτή παράταξη όλο
κυοφορείται κι όλο δεν λέει να γεννηθεί. Ο ιθύνων νους της, αν και εξαιρετικά
έμπειρος στα κοινά, στην προσπάθειά του να πρωτοπορήσει δίνει τελικά την
εντύπωση κάποιου που αργά και κοπιαστικά
ανακαλύπτει τον τροχό. Με αριθμημένες ολιγόλογες αναρτήσεις που θυμίζουν προσχέδιο έκθεσης ιδεών και
περιέχουν τη θεωρητική προσέγγιση του οράματος της νέας παράταξης. Δεν κάνεις
όμως τη διαφορά με χιλιοειπωμένα θεωρητικά υπόβαθρα ειδικά αν κουβαλάς πολύχρονη πείρα. Δε
φτιάχνεις κάτι καινούριο και πολλά υποσχόμενο με παράθεση κοινότοπων εννοιών
που τις δημοσιοποιείς με το σταγονόμετρο. Είναι σαν να προέρχεσαι από
παρθενογένεση και προσπαθείς να βρεις το βηματισμό σου στο πολιτικό τοπίο όπου όμως
κάποτε δέσποζες και μάλιστα σε περίοπτη θέση. Είναι κουραστικό. Είναι ασύμβατο.
Είναι οξύμωρο.
Όπως επίσης δεν καινοτομείς με την προσέγγιση glamorous προσωπικοτήτων με αστραφτερά χαμόγελα που ουδεμία
ιδέα έχουν για το τι εστί τοπική αυτοδιοίκηση και μάλιστα στην εποχή της καλλικρατικής
συνένωσης επτά χωριών. Άσε που είναι προκλητικό να πλασάρεις πολυτελές lifestyle στην
εποχή των κοινωνικών δομών φτώχειας και μάλιστα με τη στάμπα του αριστερού… Πολύ περισσότερο δεν ξεχωρίζεις
μαζεύοντας γύρω σου παλιούς γνώριμους της πολιτικής σκηνής για τους οποίους θα
έβαζαν το χέρι τους στη φωτιά μόνο τα προβατάκια που τους ακολουθούν πιστά. Ή
άχρηστους πολιτικάντηδες που τους βρίσκεις όπου γάμος και χαρά αλλά με αλλεργία
στη δουλειά και στη μαχητικότητα. Όταν δημιουργείς κάτι νέο εξυπακούεται ότι το
επανδρώνεις ανάλογα.
Αλλά έτσι συμβαίνει πάντα:
κάποιοι θέλουν ν’ αλλάξουν τον κόσμο, φαντάζονται ότι μπορούν, προσδιορίζουν
και τον ιδεολογικό τους μπούσουλα αλλά στη συνέχεια προσγειώνονται με γδούπο στην
αδυσώπητη και τόσο τραγικά ίδια για όλους πραγματικότητα.
Κρίνοντας από τους
εαυτούς μας, αυτά τα απλά που θέλουμε ως δημότες είναι έργο και στόχους που να
επιτυγχάνονται. Θέλουμε να βλέπουμε ότι η οποιαδήποτε δημοτική αρχή προσπαθεί
και παλεύει ώστε να γίνεται το καλύτερο για την καθημερινότητα μας, την
καθαριότητα, τις υποδομές, τα σχολεία, τον αθλητισμό. Κι ότι προς αυτό το σκοπό
κάποιοι εργάζονται σκληρά, με τόλμη, με σχέδιο ενώ εκλείπουν οι πονηροί που
λιγουρεύονται τα χρήματά μας για προσωπικό τους όφελος. Αυτά τα στοιχειώδη
θέλει ο κόσμος χωρίς να αναλογίζεται ότι το αυτονόητο δεν είναι πάντα εφικτό,
κάτι που όμως γνωρίζουν καλά όσοι ασχολούνται ή έχουν ασχοληθεί με τη διοίκηση.
Το βιώνει καθημερινά και η δημοτική αρχή…
Και πριν σας
αποχαιρετήσουμε κάτι τελευταίο που αφορά στο δήμαρχο: τώρα που βαδίζει για τη
νέα πενταετία, καλά θα κάνει να επαναπροσδιορίσει ένα στοιχείο στο οποίο κατά
τη γνώμη μας υστερεί. Αυτό σχετίζεται με τη δημόσια εικόνα του. Γιατί όσο καλό
παιδί κι αν είναι, όσο κι αν δεν βουτάει το δάχτυλο στο μέλι, όσο κι αν γουστάρει
να κρατάει χαμηλό προφίλ οφείλει να βγαίνει μπροστά και να εκτίθεται.
Στον απλό κόσμο. Στις παραδοσιακές συνεστιάσεις. Στις κοπές βασιλόπιτας. Στις
διαφόρων ειδών εκδηλώσεις. Στο δρόμο και στις πλατείες. Στα μαγαζιά. Χωρίς
υπερβολές, με όριο όπως εξάλλου του ταιριάζει.
Γειά και χαρά σε όλους
