Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια
με τη διοίκηση Ζαμάνη. Τρία χρόνια που για τους πολέμιους (παραδοσιακούς και
μη) αυτής της δημοτικής αρχής δεν καταπίνονται με τίποτα. Πολύ περισσότερο επειδή
βλέπουν τη δυναμική του τίμιου και αδιάφθορου παιδιού (που το’ χαν ξεγραμμένο
από τότε που πέταξε από πάνω του βαρίδια σαν και του λόγου τους) να πηγαίνει
από το καλό στο καλύτερο αλλά κι επειδή, επί της θητείας του, έγιναν ένα σωρό
πράγματα που όποιος κάνει πως δεν τα βλέπει μπορεί να διαβάσει τη λίστα τους σε
πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε ο δήμαρχος σε εφημερίδα όμορου δήμου.
Βέβαια τα προβλήματα της
καθημερινότητας δε σταματούν ποτέ να υπάρχουν και μέσα σ’ αυτά είναι κι εκείνα
που έχουν συσσωρευτεί εδώ και δεκαετίες
ως παρακαταθήκες παλαιότερων διοικήσεων. Όμως μαγικό ραβδάκι δεν υπάρχει γενικώς και
πουθενά, οπότε είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο να επιλυθούν όλα δια μαγείας από μια
δημοτική αρχή με μόλις τριετή θητεία και με το ανθρώπινο δυναμικό του δήμου να
μην επαρκεί, κατά γενική ομολογία. Παρά τις δυσκολίες, η προσπάθεια συνεχίζεται
ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα προς όφελος δικό μας, δηλαδή
των δημοτών.
Προς αυτή την κατεύθυνση,
μια σοβαρή αντιπολίτευση θα μπορούσε να προσφέρει πολλά αλλά οι παρατάξεις της
μειοψηφίας, εγκλωβισμένες μέσα στη
μονολιθική αντίληψη των πραγμάτων, ζουν στην απόλυτη ανυπαρξία, σα να βαριούνται
να ανοίξουν το στόμα τους για να αρθρώσουν μια σοβαρή κουβέντα, σα να μην έχουν
κουράγιο να φέρουν εις πέρας το ρόλο τους. Και πού να το βρουν, άλλωστε, το
κουράγιο, τώρα που αναπόφευκτα έρχεται στην επιφάνεια το αμαρτωλό παρελθόν
του επικεφαλής της μείζονος με τον οποίο έχουν συνταχθεί κατά καιρούς σαν
άβουλα υποκείμενα αλλά και ορισμένων ατόμων που τον περιστοίχιζαν και που τώρα
βουλιάζουν μαζί του. Όσο δε, «σφίγγει η θηλιά στο λαιμό του» τόσο θα εκδίδονται
από την παράταξή του κακής αισθητικής δελτία τύπου τα οποία κατά δική του
ομολογία (!) είναι παραπλανητικά και αναξιόπιστα, γιατί μέσα σε τόσο πανικό πώς
μπορείς ψύχραιμα και λογικά να αξιολογήσεις καταστάσεις… Από κοντά και άλλες
παρατάξεις, ψελλίζουν εγγράφως που και που λίγες λεξούλες για να θυμίσουν στον
εαυτό τους ότι υπάρχουν.
Μέσα σε αυτόν τον
λήθαργο, κάποιοι έξυπνοι από τα παλιά φαντασιώνονται τη δημιουργία του
αντίπαλου δέους του Ζαμάνη, αυτού που θα τους επιτρέψει και πάλι να έχουν την αγαπημένη τους εξουσία και το
μέλι της. Αναζητούν απεγνωσμένα τον άφθαρτο μπροστάρη –ανδρείκελο που θα φέρνει σε κάτι από Ζαμάνη πολλά
υποσχόμενο και ποντάρουν στην εμπλοκή νέων υποψηφίων -θυμάτων για να τους
παίζουν σα μαριονέτες και να καρπώνονται οι ίδιοι τα προσωπικά τους οφέλη. Τι
κι αν χτυπάνε με θράσος πόρτες που δεν ανοίγουν, αυτοί συνεχίζουν απτόητοι. Ο λύκος,
όμως, ακόμα κι αν φοράει προβιά αρνιού γάλακτος
εύκολα αναγνωρίζεται από τη χοντρή φωνή του, τα κοφτερά του δόντια, τα τριχωτά του χέρια κι οι δημότες κάθε άλλο
παρά άβγαλτες κοκκινοσκουφίτσες είναι.
Αυτό φαίνεται το αντιλήφθηκαν προσφάτως οι ιθύνοντες της νέας κίνησης και
ανέβαλαν την πρώτη τους επίσημη μέχρι να αποκτήσουν στοιχειώδες ανάστημα. Μέχρι
τότε τα ξαναλέμε.
Όλο αυτό το κενό της
αντιπολίτευσης, όπως συνήθως συμβαίνει, ήρθε να το καλύψει ο βρώμικος επικοινωνιακός
πόλεμος. Επιστρατεύτηκαν ο γνωστός εμμονικός ανωνυμο-επώνυμος blogger και η αυτοαποκαλούμενη δημοσιογράφος σε μια
σύμπραξη που αποτυπώνει το μεγάλο τους φόβο και τον εξίσου μεγάλο πανικό τους.
Τους φταίνε οι διαφορετικές φωνές που άλλαξαν τις επικοινωνιακές ισορροπίες και
είπαν τα πράγματα με το όνομά τους, μακριά από προπαγανδιστικές τακτικές και
λιβανίσματα σε αφεντικά.
Μάλιστα, η αυτοαποκαλούμενη
δημοσιογράφος , έφτασε στο σημείο να γράφει για αθλιότητες (της Φωνής και
άλλων) που εκπορεύονται από το Δημαρχείο!
Δηλαδή, καταδίκασε τις αθλιότητες των
ανώνυμων blogs που κατά το σκεπτικό της θίγουν
υπολήψεις αλλά στις ενημερωτικές
ιστοσελίδες της ηλεκτρονικής της εφημερίδας περιλαμβάνει και το γνωστό τρισάθλιο
και πάλαι ποτέ κραταιό ανώνυμο blog του ανωνυμο-επώνυμου φίλου της που ξεχειλίζει από υβριστικές αναρτήσεις και
άθλιες προσβολές εναντίον θεσμικών και απλών δημοτών!Τελικά ας ξεκαθαρίσει η κατά φαντασία δημοσιογράφος
που προφανώς ακολουθεί και τον ανάλογο δεοντολογικό κώδικα: όλα τα ανώνυμα blogs είναι άθλια ή ισχύει
το δύο εμετικά μέτρα και δύο εμετικά σταθμά; Μάλλον το δεύτερο.
Από αυτού του είδους τις αθλιότητες ποιος θα
μας σώσει;
