Πριν από ενάμισι περίπου
χρόνο, σε ανάρτησή μας, είχαμε αναφερθεί στην ανάγκη για ξεσκαρτάρισμα εντός
της δημοτικής αρχής. Έχοντας ζήσει την εμπειρία της ανεκδιήγητης προηγούμενης
διοίκησης κι έχοντας απόλυτη επίγνωση της δυσκολίας σύμπραξης ετερόκλητων
πολιτικών προσωπικοτήτων, είχαμε επικεντρωθεί στην σοβαρότητα που τουλάχιστον έπρεπε
να επιδείξουν οι άνθρωποι της διοίκησης και στη φυσική αποβολή των μη
συμμορφούμενων. Αφορμή τότε είχαν σταθεί συμπεριφορές στελεχών του Ζαμάνη που
μας προβλημάτιζαν και θεωρούσαμε ότι έβλαπταν την εικόνα και την ουσία της
παράταξης αλλά και τη συνοχή και το έργο της.
Στα μέσα, τώρα, της θητείας
της δημοτικής αρχής έφτασε ο καιρός για αλλαγές. Αλλαγές που σηματοδοτούν το
κλείσιμο ενός κύκλου παραγωγής έργου - που κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητο είναι -
αλλά και τη συνέχιση αυτού του έργου από
τους επόμενους που οδήγησαν την παράταξη της πλειοψηφίας στη νίκη. Οι αλλαγές
αυτές όμως μας δίνουν και μια άλλη ευκαιρία: να αποτιμήσουμε το πολιτικό ήθος
των απερχόμενων "διοικούντων". Κι εδώ τα δεδομένα μας απογοήτευσαν. Συνήθως
σε τέτοιες φάσεις αλλαγών, οι εντάσεις εντός της διοικούσας παράταξης είναι
αναπόφευκτες και τα κίνητρα αυτών ποικίλα αλλά απολύτως ενδεικτικά των ανθρώπων
που ζήτησαν και πήραν την ψήφο μας. Κι αν σ' εκείνη την παλαιά μας ανάρτηση
κάναμε λόγο για ξεσκαρτάρισμα, τώρα αυτό αβίαστα επέρχεται αφού οι μάσκες
πέσανε και η πραγματική εικόνα του καθενός αποκρυσταλλώθηκε.
Οι δύο ανεξαρτητοποιήσεις που συνέπεσαν με τη
λήξη της τυπικής θητείας των αντιδημάρχων δεν εξέπληξαν κανέναν αλλά αυτό που
είναι άξιο λόγου είναι το timing του ενός και ο τρόπος της άλλης. Ο ένας, αφού
μετά τη νίκη των Ανοιχτών Οριζόντων έτυχε της απόλυτης εμπιστοσύνης του
δημάρχου, την οποία στη συνέχεια καταχράστηκε με το χειρότερο για τον ίδιο και
τη συνοχή της δημοτικής ομάδας τρόπο, σε συνέχεια της παραίτησής του και χωρίς
κανέναν ουσιαστικό απολογισμό του έργου του, νόμισε ότι η ανεξαρτητοποίησή του
θα ήταν πιο ηχηρή και ζημιογόνα για τον Ζαμάνη εάν συνοδευόταν από μια
αντίστοιχη (ενδεικτικό του εκτοπίσματος που νομίζει ότι διαθέτει...). Εξάλλου
για το συγκεκριμένο άτομο έχουμε γράψει αρκετά ώστε να θεωρούμε χάσιμο χρόνου
το να ασχοληθούμε πάλι με το ανύπαρκτο πολιτικό του ήθος πόσο μάλλον με το πολιτικό
του σθένος.
Η άλλη, αφού πήρε την
αντιδημαρχία που είχε ζητήσει καθώς και τη σχετική αντιμισθία μέχρι και το
τελευταίο ευρώ, στράβωσε που είχε φτάσει ο καιρός να φύγει κι έκανε συνεχείς
προσπάθειες να παραμείνει στη θέση της. Κι επειδή ο δήμαρχος ουδεμία ελπίδα της
έδωσε κι έπρεπε να δικαιολογήσει το θυμό της βρίσκοντας κάποια αφορμή, «θυμήθηκε»
να ζητήσει ένα παράνομο ρουσφετάκι το οποίο πάλι δεν της έγινε αφού πρώτα
άκουσε με τα αυτάκια της και την αρνητική άποψη του νομικού του δήμου. Κι έτσι,
το κακομαθημένο και αχάριστο κορίτσι που επί Ζαμάνη είδε το όνειρό του να
γίνεται πραγματικότητα (είχε προηγηθεί επί της προηγούμενης δημοτικής αρχής
σχετικό της άδειασμα), σε μια κρίση εφηβικής υστερίας, ξεστόμιζε τη μία
αρλούμπα μετά την άλλη χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι με αυτόν τον τρόπο έπληξε
την ίδια της την αξιοπιστία και την υστεροφημία. Γιατί όταν τα βροντάς στη λήξη
της θητείας σου και κάνεις λόγο για
πολιτικές διαφωνίες, για το πόσο υπεράνω χρημάτων είσαι, για το σεβασμό που
τυγχάνεις στο επαγγελματικό σου περιβάλλον κλπ ουδείς σε πιστεύει...γιατί πολύ
απλά την πολιτική διαφωνία την εντοπίζεις εγκαίρως και απομακρύνεσαι, αν δε,
είσαι υπεράνω χρημάτων δεν ζητάς αντιμισθία και τέλος αν είσαι τόσο επιτυχημένη
στα επαγγελματικά σου με δεδομένο και το νεαρό της ηλικίας σου, κοιτάς την
καριέρα σου και δεν παρακαλάς σχεδόν εμμονικά τον εκάστοτε υποψήφιο δήμαρχο να
σε κάνει αντιδήμαρχο! Μόνο ένας ηλίθιος δε θα αντιλαμβανόταν τα ιδιοτελή
κίνητρα μιας τέτοιας συμπεριφοράς που συνοψίζονται στη σφοδρή επιθυμία της
παραμονής στην ίδια θέση και της εξασφάλισης των απολαβών για άλλα δυόμισι
χρόνια.
Και αν η συγκεκριμένη
κοπέλα καιροσκοπικά περιέφερε το κοπάδι της στη μία και την άλλη παράταξη αρκεί
να την καμάρωνε το χωριό της στη θέση των ονείρων της, τι να πει κανείς για την
ετέρα που ανεξαρτητοποιήθηκε κατά τη φάση των δημαιρεσιών και προέρχεται μέσα
από την παράταξη του Ζαμάνη. Είναι αβέβαιο ότι έχει αντιληφθεί το μέγεθος της ευθύνης
που φέρει για αυτήν της την απόφαση η οποία ουσιαστικά τη γελοιοποιεί και υποδηλώνει
απαξίωση προς τους συναδέλφους της αλλά και προς τους ψηφοφόρους της που
σίγουρα δεν τη στηρίξανε με την προοπτική να συμπληρώσει τα χρόνια που της
απομένουν για να βγει στη σύνταξη! Κι όποιος κάνει λόγο για το σεβαστό
δημοκρατικό δικαίωμα του καθενός να θέτει υποψηφιότητα για πρόεδρος του ΔΣ καλά
θα κάνει να αναφέρει και την υποχρέωση του ίδιου να αποδέχεται την απόφαση της
πλειοψηφίας της ομάδας του. Γιατί η δημοκρατία, ως γνωστό, δεν περιλαμβάνει
μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις.
Η μόνη έντιμη και
αξιοπρεπής αποχώρηση ήταν αυτή του πρώην προέδρου του δημοτικού συμβουλίου. Γνωστή
αδέκαστη προσωπικότητα, με πείρα στα κοινά, με γνώμονα το νόμιμο για το καλό
του τόπου, άφησε το στίγμα του από τη θητεία του στο ανώτατο αξίωμα και
πιστεύουμε ότι κακώς παραιτήθηκε τότε από αυτό αλλά θεωρούμε την απόφασή του
σεβαστή. Και φυσικά επικροτούμε τη
στάση αντιδημάρχων που αποχωρούν και παραδίδουν τη σκυτάλη χωρίς κόμπλεξ και
εκβιασμούς. Που δε συνδέουν το καλό του τόπου τους με την τσέπη τους ή τη
μεγαλομανία τους κι αφήνουν τους δημότες να κρίνουν το έργο τους. Χαιρόμαστε να
βλέπουμε αιρετούς που τιμούν και σέβονται τη θέση ευθύνης που τους δόθηκε
αφήνοντας περιθώριο δράσης και στους άλλους. Που σέβονται τους συναδέλφους της
παράταξής τους και συνεχίζουν να στέκονται δίπλα τους συναισθανόμενοι την
ευθύνη που φέρουν απέναντι στους δημότες.
Μέσα στην αναμπουμπούλα των
αλλαγών, η μείζων αντιπολίτευση ήσσονος δυναμικής αναθάρρησε μέσα στο λήθαργό
της, τρίβοντας τα χέρια της από χαρά για την επερχόμενη καταστροφή. Τη
σιγόνταραν και ταυτοχρόνως την παραμύθιαζαν τα ηλίθια φερέφωνά της που δούλευαν
υπερωρίες φτιάχνοντας , όπως συνηθίζουν, υβριστικές αναρτήσεις οι οποίες στο τέλος
όπως πάντα αποδεικνύονται φούμαρα. Μόνο όταν αντιλήφθηκαν ότι το σενάριο "Αρμαγεδδών"
δεν τους βγαίνει συνήλθαν κι έφτασαν στο σημείο μέχρι και να λοιδορήσουν τον τέως πρόεδρο του ΔΣ οι
αθεόφοβοι! Και δεν καταλαβαίνουν ότι αν κάποιοι
από τους αποχωρήσαντες συνυπογράφουν τις μπούρδες τους, δεν το κάνουν επειδή
βρήκαν σ' αυτούς το πολιτικό τους λιμάνι αλλά επειδή μισούν τον Ζαμάνη, τον
μισούν γιατί πίστεψαν ότι μέσα από το χαμηλό προφίλ του θα τους έκανε όλα τα χατίρια,
τον μισούν γιατί το πονηρό και κουτσομπολίστικο μυαλό τους δε μπορεί να χωρέσει
τόση καθαρότητα, τον μισούν γιατί δεν τους επέτρεψε να καταπατήσουν τα
συμφωνημένα και γιατί δεν ανέχτηκε
εκβιασμούς από κανέναν κι έτσι πρέπει να συνεχίσει.
Κι αφού, καλοί μας
χριστιανοί, η Αποκάλυψη δεν ήρθε ας έχουμε όλοι ένα καλό Πάσχα!
